Kraj Basków- Donostia, czyli San Sebastian w Hiszpanii

Było mi dane się przekonać, że słoneczne i ciepłe południe Hiszpanii, czyli Barcelona w listopadzie to zupełnie co innego niż zimna i dżdżysta północ Hiszpanii, czyli San Sebastian.

Dlaczego "Kraj Basków". Ze względu na tak nazywaną grupę etniczną żyjącą na tych terenach, która posiada nawet swoją flagę i odrębny język (San Sebastian to po baskijsku Donostia), który często słychać na ulicach i który kompletnie nie przypomina niczego, nawet hiszpańskiego. Baskowie chcieli swego czasu nawet odłączyć się od Hiszpanii. Do dziś można spotkać na ulicach mini demonstracje separatystów. I o ile teraz to po prostu nieszkodliwe zgromadzenia starszych osób, które pewnie nie mają nic lepszego do roboty i chcą się z kimś zobaczyć (z kimś, kto tak jak oni nosi czarny beret z antenką- symbol basków), to niegdyś separatyści stanowili niebezpieczne terrorystyczne ugrupowanie. Do czasu rozwiązania tego problemu i umieszczenia w więzieniu głównych terrorystów San Sebastian było uważane za kierunek niebezpieczny. Dziś wraca do dawnej świetności. Dawnej, bo zanim separatyści skutecznie odstraszyli turystów, San Sebastian tętniło życiem, było mekką kasyn i popularnym kierunkiem wakacyjnym wśród arystokracji. Pomimo tych mrocznych części swojej historii Kraj Basków jest piękny i wart odwiedzenia, bo to kawałek zupełnie innego krajobrazu, którego się niespodziewany.

Okolice San Sebastian to idealne miejsce na trekking. Szlaki zapierają dech w piersiach widokami. Z jednej strony iście księżycowe skały z dziurami i szramami, z drugiej ocean, a to wszystko połączone z wszechobecną intensywną zielenią. Tylko ciepła jakoś brak... W maju było 15 stopni, co na Hiszpanie jest niską temperaturą.

Wybraliśmy się z San Sebastian do Pasaji. Szlak jest piękny, lecz nieco wymagający i przede wszystkim długi, ale trudy rekompensują widoki.

Sama Pasaja to małe portowe miasteczko, pełne kolorowych domków i sędziwych Basków w tradycyjnych beretach.

Jedną z atrakcji Pasaji jest "muzeum" w którym wolontariusze odmalowują i naprawiają statki. Podczas zwiedzania obiektu możemy zobaczyć ich na żywo przy pracy.

Między San Sebastian a Pasają kursują autobusy i właśnie w ten sposób wróciliśmy do domu. Powrót trwał około 20 min, a przejście szlaku 6 godzin. Ale było warto, bo zakochałam się w skałach Donostii i zielonych klifach wpadających do oceanu, a na całej trasie było mnóstwo "och, ach pintów" z których mam całą masę zdjęć.